"Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął i zbawił; a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra Ludowi Bożemu"
O Sakrament Namaszczenia może poprosić osoba chora lub jej rodzina (po wcześniejszym uzyskaniu zgody chorego). W przypadku, gdy chory nie jest świadomy swego stanu zdrowia lub nie może decydować o sobie zadbanie o ten sakrament spoczywa na najbliższej rodzinie.
Z praktyki duszpasterskiej wynika sugestia, aby nie odkładać Sakramentu na ostatni moment, gdyż stwarza to sytuację niebezpieczną dla zbawienia duszy i niezręczną dla kapłana, który udziela tego sakramentu dla umocnienia osoby ciężko chorej.
Sakrament Namaszczenia Chorych może być przyjmowany wielokrotnie. Udziela się go najczęściej w przypadku:
- przewlekłej choroby,
- podeszłego wieku,
- przed operacją lub zabiegiem medycznym,
- przy chwilowej utracie przytomności,
- przy trwałej obawie lub lęku o życie,
- przy natarczywości pokus lub lęku o własne zbawienie,
- psychicznie chorym, jeśli można przypuszczać, że w normalnych warunkach życzyłyby sobie przyjęcia tego sakramentu.